Ransuil
Asio otus
Long-eared owl
Deze 'Tail&Tale' neemt ons mee op één van de dagelijkse ochtend wandelingen met 'ILO', onze trouwe Engelse Springer Spaniel. ..........Onverwacht een wel heel bijzondere wandeling !
ILO's wandeling heeft een vaste route. Die loopt van ons huis in Vogelenzang naar de ingang van de Amsterdamse Waterleidingduinen bij de Boshut Panneland, en weer omgekeerd retour. Een wandeling van krap een uur door boeiende natuur.
This 'Tail&Tale' takes us on one of the daily morning walks with 'ILO' our English Springer Spaniel. .....Unexpectedly, it turns out as a most unusual one.
ILO is walked along a regular morning route. From our home in the village of Vogelenzang to the 'Panneland' entrance of the Amsterdamse Waterleidingduinen, and back. A walk just short of one hour through enjoyable countryside nature.
ILO's dagelijkse 'thuis-wandeling' in Vogelenzang. Douwtrappend bij ochtendgloren door het weiland over het 'Kerkpad' van de kerk naar de Tweede Doodweg.
ILO speurt gespannen naar z'n geliefde weide wild (hazen).
ILO's daily early morning 'home-walk' in Vogelenzang. At dawn through the meadows along the 'Kerkpad' (church path), from the village church to the 'Tweede Doodweg'.
ILO's sits poised and looks out for his favourite meadow game (hares).
Datum/Date: 11 January, 2022
Het is 2 juli 's morgens vroeg, en ik loop met ILO als alle dagen over het Kerkpad door het gemaaide weiland naar de Tweede Doodweg. Zoals gewoonlijk loopt ILO een stukje voor mij uit, al snuffelend door het korte gras. We naderen de Tweede Doodweg en ILO stopt en loopt even een stukje terug. Hij lijkt wat te ruiken in het niet gemaaide dichte hoge gras langs het gaas hek. Zichtbaar gespannen en behoedzaam drukt hij z'n neus dieper in het gras. Zit daar mogelijk een jonge haas verstopt, gaat er door mij heen ?
Ik loop naar hem toe en laat hem zitten. Op het eerste gezicht zie ik er niets bijzonders. Hurk dan en veeg voorzichtig, beetje bij beetje, het gras wat uit elkaar. Daar diep in het gras pal tegen het gaas beweegt iets. En het maakt een vreemd metaalachtig tikkend geluid.
Ik schrik. Plotseling staren mij tussen de grashalmen twee priemende fel oranje ogen aan. ILO pak ik direct bij zijn halsband en lijn hem voor alle zekerheid aan, en bind hem een paar meter verder vast aan het hek. Hurk dan weer om te kijken wat dit is. Veeg het gras nog wat verder opzij en zie ......een uil. Een Ransuil jong met de vleugels dreigend wijd gespreid.
Met mijn Iphone maak ik voorzichtig een paar fotos. De uil wiegt in dreig houding heen en weer, en maakt weer dat scherp tikkende geluid, met z'n snavel. Een imponerende aanblik !
Ik maak nog wat meer fotos en een paar korte videos. Nu van nog dichterbij, maar dan stoot hij plotseling dreigend twee keer met zijn snavel naar mijn dicht naderende hand.
It is early morning on June 2nd and walk routinely with ILO along the 'Kerkpad' to the 'Tweede Doodweg'. As usual, ILO heads in front of me, taking in game trail smells in the short grass. As we get close to the Tweede Doodweg, ILO stops and trods back a bit. Looks like he picks up a smell and checks out the tall grass left un-mowed lining the low wire fence. Clearly alert, ILO cautiously presses his nose deeper into the grass. Could it be a young hare hiding there, I wonder.
I walk up to ILO and make him sit. First glance, I don't see anything particular there. Then, kneel down and slowly push some outer grass aside. There deeper in against the wire fence, something moves. And it makes a strange metallic ticking sound.
Taken aback, I suddenly see two bright orange-coloured eyes beaming at me through the grass. My hand instantly reaches for ILO's collar to secure him, just in case. Then, put him on the leash and tie him to the fence a few metres away. I kneel again to see what is hiding there. Push aside the grass further and realise, ... it is an owl ! A young long-eared owl, in a threatening pose holding its wings spread wide.
I snap a first few photos with my Iphone. Threatening, the owl rocks from side to side and, now and then, makes these sharp metallic-sounding clicks with its bill. An imposing display for such a youngster! I take some more pictures and a few short videos. Reach a little closer still, but then it suddenly pounces head on at my twice approaching hand and camera.
Plaats/Site: Vogelenzang
Datum/Date:2/07/2023
Wat een prachtige ontdekking ! Duidelijk een pas uitgevlogen jong, een z.g.n. takkeling. Maar dan bizar verdwaald op de grond in hoog gras in het weiland. En is daarbij kennelijk rondscharrelend klem komen te zitten tussen het dichte gras en het gaas van het hek.
Ik kijk omhoog in de eikeboom naast mij. Zie geen andere jongen, en ook niet in de eiken ernaast verder langs het hek. Veeg dan het lange gras voorzichtig weer terug totdat de ransuil weer even onzichtbaar is zoals ik (...ILO...) hem vond.
De fotos zijn mooi dus besluit ik om niet terug naar huis te gaan om mijn Canon te halen. Eindelijk verlos ik ILO dan van zijn lange 'hek-zit'. En zet dan één van de mooiste fotos op de groepsapp van het vogelringstation (VRS-AWD Duinen). Met de vraag of er ..... "interesse is in een spontane spoed ringactie" ? Hoef niet lang te wachten ! Direct meldt Wil (Tamis) zich. ......"Ik kan er om 09:00 zijn" !. Het is 08:18, dus echo dat ik ondertussen met ILO doorwandel, en dat ik hem om 09:00 bij mij thuis tref. De vaste wandel ronde kort ik een stuk in om op tijd terug te zijn. En op de terugweg zit de ransuil gelukkig nog steeds onveranderd op zijn plek.
What an exciting find this is ! Clearly a young bird just fledged.
A socalled 'brancher'. But bizarly astray on the ground in tall grass in the meadow. Where it just got itself stuck apparently between the thick tall grass and the wire mesh of the fence.
I look up into the oak tree beside me, wondering if any other brachers are up there. There are none. Neither there nor in the few adjacent trees lining the fence. Then, I gently push the tall grass together again, until the owl is invisible just the way I (..ILO..) found it.
The Iphone pictures look great so decide not to rush back home to get my Canon gear. And I finally get ILO un-tied again from the fence. Then post one of the nicest pictures on the group app of the Bird ringstation (VRS-AWDuinen). With the question if anybody ..." is interested in a spontaneous urgent ring action".
Don't have to wait long, as Wil (Tamis) pings back, ..."I can be there around 09:00 !" It is 08:15, so let him know that I first finish the dog walk and will see him back home at 09:00. I shorten the routine walk a bit to make it back home on time. And check on the way back, .... yes ...the owl is still in the same spot.
Ringen
Wil en zijn vrouw zijn er stipt 09:00. Hij legt uit dat zij thuis op het punt stonden te vertrekken, om te gaan wandelen in de Amsterdamse Waterleidingduinen. "We gingen dus al naar Vogelenzang, en hadden zo nog net de gelegenheid om ook mijn ringspullen mee te nemen".
Tien minuten later parkeren we op de Tweede Doodweg bij het Kerkpad hek en lopen met z'n vieren naar de plek waar ik de ransuil heb achtergelaten. Die blijkt ......verdwenen. Niet gevlogen want deze takkeling kan onmogelijk ver zijn. Maar waar? Wil's zoektocht traceert deze jonge avonturier snel weer, wederom in het gras, en maar een tiental meters verder langs het gaas hek.
Het ringen kan nu beginnen, en ik houd zelf het uiltje nog even op mijn hand voor een portret foto (onder).
Ringing
Wil and his wife arrive spot on 09:00. He explains that they were about to leave home to go for a walk in the Amsterdamse Waterleidingduinen. So we were heading for Vogelenzang anyhow, and could take the ringing equipment with us.
Ten minutes later we park on the Tweede Doodweg at the Kerkpad entrance, and the four of us walk to the 'owl spot'. It's ... gone. Clearly, that flight-less brancher can't be far away, but where? Wil's search locates the adventurous youngster quickly again. Only some ten metres down the fence in the tall grass.
The ringing can now start and for a minute I hold the owlet on my hand to take a nice portrait shot (under).
Met z'n pluizige veertjes en nu zonder dreigend uitgespreide vleugels, oogt het uilen jong een stuk vriendelijker. Best koddig met die wijd opengesperde fel oranje ogen in z'n bruin-zwarte gezichtsmasker, en met die al herkenbare karakteristieke oorpluimpjes.
The owlet eyes much more friendly now, with its fluffy feathers and without the threatening spread of the wings. Quite cute with these wide open bright orange eyes, set in that brown-black facial mask, and with these characteristics ear tufts showing already.
Het uiltje krijgt door Wil zijn ring aangemeten
Will mounts the ring on the owlet's leg.
En z'n vleugellengte wordt gemeten.
And the wing length is measured
De weegschaal wordt zorgvuldig afgesteld voor het meten van z'n gewicht.
The scale setting is adjusted to measure the weight.
De onderzijde van de vleugel toont fraai het stadium van uitgroeien van de hand en arm pennen.
The inner side of the wing shows clearly the stage of growth of the flight feathers.
Eenmaal geringd moeten we deze takkeling op een zo veilig mogelijk plaats zien achter te laten. Met de hoop dat de oudervogels het daar weer zullen vinden en voeden. Maar waar hun nestplaats geweest zou kunnen zijn is niet duidelijk. Een mogelijkheid is een eksternest in één van de eiken die daar in een rij langs het gaas hek staan. Maar noch in deze eik noch in enige van de nabijstaande eiken zien of horen we andere nestjongen/takkelingen. Tenslotte besluiten we de takkeling achter te laten in het dichtsbijzijnde aaneengesloten groepje bomen en struiken pal naast het Kerkpad aan de Tweede Doodweg.
De volgende dag tref ik op de ochtendwandeling bewoners van de aangrenzende boerderij. Zij bevestigen dat zij menen het uilenjong een keer op hun erf te hebben gehoord. Maar gezien hebben ze het niet. Op mijn dagelijkse ILO-wandelingen in de week daarna kijk ik daar nog speciaal uit naar het uiltje en naar mogelijk andere uilen jongen, maar vind geen van beiden. Ook een avondronde in de omgeving, om daar hun bedelroep misschien te kunnen horen, levert niets op.
We hopen er dus maar het beste van, en wie weet tref ik daar ergens in komende jaren toch nog weer eens opnieuw ransuilen.
In elk geval is dit weer een prachtige lifetime 'Tails&Tales' herinnering. Eén waarvoor ik in het bijzonder ILO met zijn uitmuntende speurneus zeer dankbaar ben ! Hij verdient als vinder tenslotte alle lof.
With the ringing finished, we look for a safe place to release the owlet. Hoping that the adult birds will find and feed it there again. But it is unclear from where it has come. A possible nest location could be that magpie nest in one of the oaks lining the fence. But neither in this tree nor in adjacent ones further down the fence, we see or hear any other branchers. At last we decide to leave the owlet in a small stand of trees and shrubs, just to the side of the Churchpath along the Tweede Doodweg.
On the dog walk the next morning, I meet the couple living in the adjacent farmhouse. They confirm that they presumably have heard the owl call once in their garden. But they didn't see it.
On my daily walks the following days, I check the immediate surrounding but find neither the owlet, nor any other branchers. Also a check in the evening for their possible begging calls yields no sighting or sign.
So we hope for the best, and maybe I will see log-eared owls there again in the coming years. In any case, this unexpected encounter with the owlet leaves me an exciting lifetime 'Tails& Tales' memory. One for which I owe ILO with his incredible sense of smell big thanks, because all the credit is his.