Blakiston's fish owl
Bubo blakistoni
The Blakiston's owl (bubo blakistoni) could be called 'king-of-the-owls', so to speak. It is the largest and heaviest species of the present living owls on earth. The bird is named after the English naturalist Thomas Blakiston, who collected the first scientific specimen in Hakodate on Hokkaido (Japan) in 1883.
Reportedly, a very rare and threatened species of fish owl, which occurs in very small numbers in only two places. In Northern Japan (Hokkaido) and in Russia (Eastern Siberia). The present Hokkaido population is believed to count not more than 30 breeding pairs and some 130 individual birds in total.
It got onto my 'birding & photography' radar screen in exploring 'Japan-in-Winter' (2018) birding tour offerings. The 'Blakiston' is marketed by all tour programmes as one of Japan's (and world's) most iconic birds of the 'must-see' (triple-A short list) category. My fascination for it was instantly raised by some descriptions (in English). In particular by an article in theGuardian about "Birds, radical conservation", with the intriguing heading "The owl man: saving the incredible bird you've probably never heard of".
The only fish owl I had seen up to then was a Pel's fishing owl in Tanzania, in 2005. The prospect to go and meet a Mr./Mrs. Blakiston in Japan (Hokkaido) therefore became irresistently inviting.
Blakiston's visuil
De Blakiston's visuil zou men met recht de 'koning-der-uilen' kunnen noemen. Het is de grootste en zwaarste thans levende uilensoort. De uil is vernoemd naar de Engelse natuuronderzoeker Thomas Blakiston, die het eerste wetenschaps exemplaar verzamelde in Hakodate op Hokkaido (Japan) in 1883.
Beschreven als een uiterst zeldzame en bedreigde visuil soort, die in geringe aantallen slechts op twee plaatsen voorkomt. In Noord-Japan (Hokkaido) en in Rusland (Oost-Siberië). De Hokkaido populatie wordt thans geschat op zo'n 30 paren en ongeveer 130 vogels totaal.
De Blakiston's uil kwam voor mij in het vizier bij het kijken naar 'Japan-in-Winter' (2018) vogelexcursie aanbiedingen. In alle tour programmas staat de 'Blakiston' bovenaan de lijst als één van Japan's (en 's-wereld's) meest iconische vogel die men beslist moet zien. Deze uil fascineerde mij direct bij het lezen van enkele beschrijvingen (in het Engels). In het bijzonder een artikel in theGuardian over "Birds, radical conservation", met de intrigerende titel (vertaald) "De uil-man: Redder van de spectaculaire vogel waarvan je waarschijnlijk nooit eerder gehoord hebt"
De enige andere visuil die ik tot dan toe één keer had gezien was een Pel's visuil in Tanzania, in 2005. Om in Japan (Hokkaido) een Mr./Mrs. Blakiston te kunnen gaan zien, werd een uiterst aanlokkelijk vooruitzicht.
A Blakiston's fish owl, perched at the 'pond' water edge. Eying its next meal (living small fish).
Een Blakiston's visuil aan de 'vijver'waterrand. Spiedend naar zijn volgende maaltje (levende visjes).
Location: Japan, Hokkaido, Yuyado Daiichi, Yoroushi ryokan hotel.
Yoroushi hotel, Daiichi
Our VENT 'Japan-in Winter 2018' birding tour scheduled location to see the Blakiston's fish owl was at the Yoroushi hotel in Daiichi (Hokkaido). In its very backyard. That prospect seemed somewhat off-putting at first. Were we going to see a bird held in captivity? Perhaps one of those 'owl-on-the-arm' shows of which the world, sadly, stages so many.
No, this turned out to be much more special. A lot more natural at least. The hotel is a traditional Ryokan-style accomodation, with natural hot-spring ('onsen') bathing facilities. Its pleasingly elegant backyard outlook is dominated by a small running creek bordered and backdropped by a lush-forested steep hillside.
There were no owls in site when we arrived at dusk, that late afternoon on January 22nd 2018. Evidence for an anticipated imminent sighting of the Blakiston's owl, however, was ubiquitous. An other birders tour group had already gathered in the hotel lobby, and they had taken their positions in front of the panoramic backyard windows, with their cameras and binos held poised and ready in eager anticipation.
A pair of Blakinston's fish owls are frequent-flyer nightly visitors to the hotel's flood-lit backyard. Attracted, more precisely, to a very small pond in which they get provided a daily helping of fresh (life) trout-like small fish.
After some tense hour+ waiting, a Blakiston's suddenly staged its appearance by swooping in from the river&forest darkness. Landing on a log at the side of the pond. Perched there, it eyed for a while into the pond in that typical mystical owl-way. Motionless except for an occasional subtle turn of the head. Probing its surroundings with its massive glowing yellow eyes. The head now and then also making a full 180 turn, as it pitched ears and eyes towards the dark forest behind.
The catch that followed came as a swift tallons down and wings spread plunge into the shallow pond. A mini trout was talloned seemingly effortlessly with owl precision, which it picked up in its bill just short moments later. It swallowed the fish whole and winged away into the darkness, seemingly satisfied for the moment. On some of its following catch sorties, it flew off with the fish in its beak instead. Presumably to join and feed its waiting and watching mate who's contours we could vaguely discern in the distance on a branch in the dimly lid forest canopee.
Later that evening, we enjoyed the balmy and steamy water of the onsen outside pool. Above water wrapped by the serene atmosphere of darkness, silence and falling light snow. That soothing sensation was amplified further by the occasional soft calling of the Blakiston's pair from somewhere up in the nearby trees. Truly a magic moment and lifetime memory.
In het VENT 'Japan-in Winter 2018' tourprogramma stond als lokatie voor het waarnemen van de Blakiston's visuil, het Yoroushi hotel in Daiichi (Hokkaido). In de achtertuin om precies te zijn. Dat vooruitzicht leek nogal bedenkelijk. Dat deed vermoeden (vrezen), dat wij een uil in gevangenschap zouden gaan zien. Of misschien zo'n uil-op-de arm' show waarvan er helaas zo veel in wereld zijn.
Nee, deze ontmoeting bleek uiteindelijk meer speciaal. Een stuk meer natuurlijk in elk geval. Het hotel is een traditioneel Ryokan-type accomodatie, met warm bronwater baden ('onsen'). Het achtertuin uitzicht is op een smalle kreek en op een steile dicht-beboste heuvelwand.
Bij onze aankomst op 22 januari 2018 in de vroege avondschemer waren er geen uilen te zien. Alle tekenen wezen er wel op dat er elk moment één kon verschijnen. Wij troffen een andere (vogel) toergroep in de hotel lobby waarvan de deelnemers zich al hadden geposteerd voor de achterwand ruiten, met cameras en verrekijkers vol verwachting in de aanslag.
Een paartje Blakinston's visuilen bezoekt met vaste regelmaat de goed verlichte hotel achtertuin. Aangetrokken (gelokt) door levende forel-achtige visjes die daartoe dagelijks in een zeer kleine vijver worden gehouden.
Na meer dan een uur in spanning wachten, dook er plotseling uit de duisternis een Blakiston's visuil op, en landde op de vijverrand. Daar zat hij/zij enige tijd en staarde naar het vijveroppervlak op die kenmerkende mystieke uil wijze. Bewegingsloos met zo nu en dan een korte draai van de kop. Spiedend starend met die kollosale heldergele ogen. Soms ook even omkijkend in de duisternis van het achterliggende bos.
De daaropvolgende vangst van een visje gebeurde met een enkele sprong met gestrekte klauwen in de ondiepe vijver. Een kleine forel werd met uil-precisie gegrepen en enkele tellen later met de snavel opgepikt. Het visje werd opgeslokt en de uil verdween even plotseling als zijn verschijning, kennelijk voorlopig voldaan. Meerdere vangsten volgenden in volgende uren, en een aantal keren vloog de uil weg met de vis in de snavel. Vermoedelijk om deze aan zijn 'partner' te geven, waarvan wij op een hoge tak in het zwak verlichte bos de vage contouren konden zien.
Later in de avond deed de 'Blakiston' nog even van zich horen. In het buitenbad van de onsen genoten wij van dampend warm water in een serene atmosfeer van duisternis, stilte en lichte sneeuwval. Die weldadige sensatie werd nog even versterkt door de zachte roep van het Blakiston's paar vanuit de bomen in de duisternis.
Een magisch moment, een herinnering voor het leven.
A ringed 'Blakiston's' owl has fished a small trout out of the mini pond. Flood light iluminating the scene and its radiant beaming eyes. It's left eye appearing distorted (closed pupil) and presumably blind.
Een geringde Blakiston's uil heeft net een forelletje uit de minivijver verschalkt. Een snap-shot vol spanning, fraai uitgelicht door de hoteltuin spotlights. De lichtval toont zijn helder gele ogen waarvan de linker vervormd lijkt (geen pupil) en dus mogelijk blind is.
Fox
While waiting for Mr./Mrs. Blakiston's to re-appear, an unexpected other nightly hunter-visitor suddenly slipped into the fish pond floodlight. A fox cautiously stalked up to the pond edge and wasted little time to scoop up one of the small trouts still on offer. Slipping back into the darkness only seconds later to make off safely with its catch. Proving the fox cunning reputation of an opportunistic hunter who's food palette and daily menu are readily tuned to available prey and, where opportune and easier, also varied foods-for-grabs.
We pondered who would be giving way to whom in these night-fishing routines. Owl and fox presumably both evading pond-side close encounters and safely awaiting their separate turns-to-the-till.
Vos
Bij het wachten op de terugkeer van Mr./Mrs. Blakiston's dook er plotseling een andere hongerige gast op in het visvijver licht. Een vos sloop behoedzaam naar de vijverrand en verspilde weinig tijd om ook een deel in de visvangst op te eisen. In luttele seconden verdween hij weer in de duisternis. Fraai beeld van de vos zijn sluwheid en reputatie van gelegenheidsjager die een rijk gevarieerd menu heeft, en zo'n makkelijk maaltje voor het grijpen niet schuwt.
Wij vroegen ons wel af wie van deze twee vissers de overhand zou hebben in een vijverrand ontmoeting. Vermoedelijk gaan zij elkaar uit de weg en wachten elk hun veilige vis gelegenheid af,
A fox cautiously approaches the little fish pond. Moments later proving its surprising fishing prowess and its opportunism as a 'free-loader' dinner guest.
Een vos sluipt behoedzaam naar de vijverrand, Enige tellen later toont hij zijn behendigheid als visser en zijn geraffineerdheid als 'maaltjesdief'.
In perspective
On balance, it was a very memorable and worthwhile Blakinston's owl sighting and photo shoot. Admittedly staged, but in a way that felt natural enough still to enjoy and treasure the occasion, even as an avid birder-cum-wild nature photographer. Sighting a Blakiston's in a truly wild setting of course would be even so much more exciting and rewarding. Opportunities and probabilities for that, however, are just about infinitely small or outright off-limits. So one has to be content with this controlled way of seeing an equally imposing as beautiful bird. This is as good as it gets for a tour-birder. It is one of these highly endangered bird species that the world is risking loosing in the near term, unless stringent measures of habitat preservation and site protection are applied with lasting success.
In that sense, the Yoroushi hotel staged set-up is making a very valuable contribution to the Blakiston's owl chances of long-term survival in Japan and in the world at large. So much more commendable and desirable than the sadening public (zoo) and private (pet/show) captivities, however well-intended these latter may be also.
In perspectief
Het was een memorabele Blakiston's uil ontmoeting en foto sessie. Weliswaar deels geënsceneerd maar op een manier waarin toch de vrije natuur zijn loop heeft. Een ontmoeting en waarneming die ik als (vrije) natuur/vogel-fotograaf zeker niet had willen missen. Natuurlijk zou het nog zoveel enerverender zijn om de Blakiston's uil in een puur-natuur omgeving te kunnen zien. Mogelijkheden daartoe zijn er realistisch gezien nauwelijks of in het geheel niet. Dus moet men tevreden zijn met deze gecontroleerde manier om de Blakiston's uil te zien. Beter dan dit kan en wordt het niet voor een 'tour-vogelaar'.
De Blakiston's uil is één van die uiterst zeldzame en zwaar bedreigde vogelsoorten, die de wereld helaas in de nabije toekomst definitief door uitsterven zou kunnen verliezen. Tenzij effectieve en duurzame maatregelen worden getroffen die zijn langer voortbestaan kunnen waarborgen en bevorderen.
In die zin levert het Yoroushi hotel zeker een positieve bijdrage aan de Blakiston's uil kansen van natuurlijk voortbestaan in Japan en wereldwijd. Zoveel beter dan het trieste houden en showen van vogels in gevangenschap (dierentuinen, vollieres, roofvogelshows etc.). De overwegend goede bedoelingen van die laatste ten spijt.